Evenwicht op twee sporen

Vlaanderen staat voor een zware saneringsoperatie. Bij de begrotingscontrole in februari moet de Vlaamse regering op zoek naar ongeveer 500 miljoen om een begroting in evenwicht te realiseren. Het wordt een gevoelige evenwichtsoefening met een indringende besparingsoperatie die de kaasschaafmethode ver overstijgt.

Ondanks het recente lagere groeicijfer van 0,5 procent is Vlaanderen nog altijd de beste leerling van de Belgische klas. De Belgische economie in haar geheel stevent op een nulgroei af. Daarom is het cruciaal dat Vlaanderen een signaal geeft: namelijk dat een begroting in evenwicht ook kan in economisch barre tijden. Dat schept vertrouwen voor de toekomst en legt de fundamenten voor toekomstig beleid.

In het rood
Recent kwam er een overwegend positieve reactie van de Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (SERV) op het begrotingsbeleid van Vlaams minister Muyters. Het ACW (via haar deelorganisatie ACV ook lid van de SERV) schoot in een opiniestuk op 8 februari verrassend met scherp op de gehanteerde begrotingsstrategie. Zo stelt het ACW onder andere voor om in economisch slechte tijden resoluut in het rood te gaan en om die putten later te vullen met reserves van ‘goede tijden’. In het verleden kwam er van dit appeltje voor de dorst helaas niet veel in huis, ook niet in zogenaamde goede tijden. Het ACW pleit voor deze aanpak, terwijl ze in een niet zover verleden de broodnodige socio-economische hervormingen van de hand wezen.

Ondanks de moeilijke vooruitzichten doet de Vlaamse regering wel degelijk inspanningen om te investeren. Voor een hoogtechnologische regio als Vlaanderen moet gerichte steun in innovatie primeren.

Belastingen
Ik hoor het ACW niet graag pleiten voor meer inkomsten door middel van lastenverhogingen, bijvoorbeeld uit de Belasting op Inverkeerstelling, de jaarlijkse verkeersbelasting, de schenkings- en erfenisrechten of het kadastraal inkomen.  De Vlaming leeft al in een land waarvan de belastingdruk tot de hoogste ter wereld behoort.
 
Een tweesporenbeleid waarbij een begroting in evenwicht wordt gecombineerd met investeringen in het groeipotentieel van de Vlaamse economie, is de beste garantie op een duurzame toekomst. Nu tekorten toelaten is het slechts mogelijke signaal dat we als regio kunnen uitsturen. We zijn het niet alleen aan Europa en de financiële markten verplicht om budgettair orde op zaken te stellen, maar nog meer aan de volgende generaties.