Met de P van Pelgië

Je moet het maar meemaken. Je doet je uiterste best om de Belgisch gezinde uitspraken aaneen te rijgen en daarna moet je je dan nog verontschuldigen bij de Franstalige broeders.

Miss België, Cilou Annys, 18 lentes jong, heeft het mogen ondergaan. Ze prijkt samen met N-VA-voorzitter Bart De Wever op de omslag van de P-Magazine. Cilou kreeg uiteraard een interview in het blad en De Wever ook. Het enige wat ze samen deden was een fotoshoot, netjes geënsceneerd op een Belgische driekleur. Populaire bladen werken graag met visuele tegenstellingen. Het is hen gegund.

De ‘cover’ was het enige dat de Franstalige journalisten hadden begrepen, want de rest was helaas ‘en flamand’ en daar zijn de penneridders in het zuiden des lands niet zo bedreven in. Pech voor de meer dan bezienswaardige Cilou, want ook wat zij in haar interview vertelde was ‘en flamand’. En de Brugse Cilou deed niet weinig haar best om de vertegenwoordigster te zijn van het geliefde vaderland. Wij hebben daar ook geen enkel probleem mee. Je bent miss België of je bent het niet.

Cilou is duidelijk. “Hij (De Wever) staat voor het compleet tegenovergestelde van waar ik voor sta. Ik wil heel België vertegenwoordigen en ik vind dat we met elkaar moeten overeenkomen. Die scheiding hoeft toch helemaal niet”. Als dat niet glashelder is. En ze beaamt volmondig dat ze honderd procent Belgisch gezind is en ze heeft daar zelfs een persoonlijke reden voor: “Mijn grootouders komen uit Wallonië”. Die zit als argument.

Maar ook de institutionele chaos en het politiek immobilisme tovert Cilou om tot een voordeel. Ik citeer: “Dat het er in België soms wel wat chaotisch aan toe kan gaan, is dat net niet de charme van ons land?“ Waarop dan nog een krachtiger argument volgt: “Als hij wil dat ons land uiteenvalt, moet hij dan ook maar de Belgische frietjes laten” (lacht, voegt P-Magazine eraan toe). Belgische chocolaatjes had ze ook nog kunnen vermelden, maar je moet natuurlijk ook niet al je troeven in één interview prijs geven.

Geschokt

Kortom, een alleraardigst gesprek met een alleraardigste miss België. We vinden dat ze dat goed heeft gedaan en je zou daar in het zuiden des lands alleen maar tevreden over kunnen zijn. Dachten we. Maar zo werkt dat niet beneden de taalgrens. Want wat titelen ze in de Franstalige pers? “Miss Belgique choque le Sud du pays”. Allo, omdat ze België zo verdedigt, verwijst naar Waalse grootouders, de scheiding verwerpt?

Neen, probleem is dat poseren op de frontpagina van een Vlaams blad met De Wever, “le leader indépendantiste de la N-VA”, daarbij nog de Belgische vlag vertrappelend. Deze heiligschennis samen met de demon der demonen, noopte het lieve kind tot... verontschuldigingen. Niet te geloven, maar waar.

Ze heeft spijt, ze zal het nooit meer doen. Zij stond op de Belgische vlag, waarmee ze haar gehechtheid aan het symbool en de eenheid van het land wilde benadrukken. De Wever stond niet op de vlag, maar achter haar, terwijl hij haar miss-lint ging doorknippen. Hij stond dus buiten België. Dat ze die grootse symboliek niet hebben begrepen, jammer toch.

We hebben nog een troost voor de Franstalige broeders. In een reportage in het society-programma De Rode Loper (VRT Eén) lieten de fotograaf en zijn ‘modellen’ duidelijk zien én horen dat ze met de enscenering het tricolore symbool niet wilden beledigen. Franstalige journalisten kunnen niet alleen het Nederlandstalige interview van de miss niet lezen, ze kijken ook niet naar Vlaamse tv-programma’s.

Er is maar één mogelijke conclusie: op het vlak van de media bestaat België ook al lang niet meer.