Ontwerp Klimaatplan zadelt Vlaanderen op met onterechte factuur van minstens 130 miljoen euro

De N-VA streeft naar een breed gedragen en eerlijk Klimaatplan voor België. In dat Nationale Klimaatplan moeten de nadelen en voordelen van de - terecht gevraagde - klimaatinspanningen op een evenwichtige en correcte manier worden verdeeld tussen de drie gewesten en de federale overheid van dit land. Het ontwerpakkoord dat nu voorligt, beantwoordt echter niet aan die vereisten, vindt de N-VA. “De verdeling gebeurt niet op een faire, evenwichtige manier”, aldus Vlaams fractieleider Matthias Diependaele. “Integendeel, met dit akkoord wordt een factuur van 130 miljoen euro per jaar naar de Vlaamse gezinnen gestuurd. En daar passen wij voor.”

Over de interne verdeling van de lusten en de lasten tussen de federale regering en de regio’s wordt al sinds 2009 onderhandeld. Een akkoord is nodig voor het aandeel aan hernieuwbare energie, de reductie van broeikasgasuitstoot en de verdeling van de middelen van het Klimaatfonds.

Geografische voordelen

Het aandeel aan hernieuwbare energie dat het Waals Gewest moet behalen, zou in het meest recente voorstel dalen van 12,5 naar 11,5 procent. “Maar Wallonië realiseert vandaag al bijna 11 procent”, merkt Diependaele op. “Door het veel grotere potentieel, zeker op het vlak van open ruimte, zal het snel overschotten boeken. Vlaanderen daarentegen moet zijn huidige aandeel van 5,5 procent naar 10 procent zien op te trekken, zonder de geografische mogelijkheden die Wallonië heeft. Dat vergt zware - en dure - investeringen. Totaal onevenwichtig dus, dit voorstel.” En om misverstanden te vermijden: die 10 procent mag dan al lager liggen dan de 11,5 procent van het Waals gewest, in absolute cijfers is de Vlaamse inspanning bijna dubbel zo groot.

Bovendien zal het Waals Gewest zijn overschotten kunnen verkopen aan het federale niveau. “Dat het federale niveau die overschotten zal moeten aankopen, staat buiten kijf”, volgens Diependaele. “Al was het maar omdat de doelstelling hernieuwbare energie voor de federale overheid onrealistisch hoog werd onderhandeld. Daardoor kan ook de globale Belgische doelstelling van 13 procent hernieuwbare energie onmogelijk gehaald worden. De kostprijs voor de Vlaamse gezinnen en bedrijven bedraagt minstens 130 miljoen euro. Per jaar. Want zoals steeds betalen zij 64 procent van de federale factuur.”

Grondig scheef

Ook wat betreft de verdeling van het Klimaatfonds, dat de inkomsten bevat uit de veiling van emissierechten, zit het grondig scheef. Omdat Vlaanderen beschikt over een energie-intensieve industrie zoals de petrochemische sector, draagt het aan dat fonds ook het meest bij: 64 procent, op dit moment goed voor 1,25 miljard euro. “Als het klopt dat Vlaanderen slechts 50 procent van die inkomsten zou krijgen, dan maakt ons dit niet bepaald gelukkig, wel integendeel”, zegt Diependaele. “Vooral als je weet dat de Vlaamse gezinnen reeds de grootste inspanningen leveren om de uitstoot van broeikassen te verminderen en ook reeds het merendeel van de federale groenestroomfactuur betalen.”